Le génome est un système opérationel qui controle le
fonctionnement de nos cellules,de notre cerveau et de tout notre organisme.La
plus sûre des richesses est d'enrichir son fils par quelque métier et
pourtant:.
Piastowie - pierwsza polska dynastia - osiągnęli 28
pokoleń w linii męskiej. Ostatnia z Piastów – Karolina zmarła
w Wigilię 1707 roku, w całkowicie niemal zniemczonej
gałęzi rodu. Pomimo wygaśnięcia dynastii oblicza się
że prawd. niemal wszyscy Polacy mogli by wywieść po
kądzieli pochodzenie od Mieszka I. W dynastii Piastów znanych nam jest
min. 596 osób (urodzonych jako Piast), tylko 6 (8?) nosiło koronę
królewską. Najczętszym imieniem w dynastii jest Bolesław
(Bolko). W poniższym drzewie jest 581 małżeństw i
związków (choć niektóre występują kilkukrotnie) - w sumie
znanych jest ok. 330 małżeństw piastowskich, oraz sporo
związków nieformalnych. Standardowe drzewo genealogiczne znanych nam
potomków, w wersji graficznej (skróconej), miało by
długość ok 10 km.
Niniejszy projekt ma na celu zebranie wszystkich znanych
genealogicznych informacji - zarówno tych podstawowych o osobach z dynastii,
jak też przede wszystkim o wszystkich tzw "furtkach", czyli
liniach genealogicznych biegnących dalej, aż do czasów
współczesnych, dając możliwość każdemu
sprwadzenie, czy w jego żyłach płynie jakaś kropla
piastowskiej krwi. Zdają się to potwierdzać wszelkie
wyliczenia, a także inne tego typu projekty w innych krajach. Problem
zawsze jednak polega na związaniu ze sobą, własnego drzewa
potomków z liniami potomków Piastów.
Choć wiele informacji może się tutaj
wymagać błahych i ogólnie znanych, to jednak każda cyfra i
litera wymaga gruntownego sprawdzenia. Niekiedy jedna litera to całe
lata badań. A co dopiero całe nieznane linie genealogiczne,
śledzone w zakamarkach dziejów? Jest wiele do zrobienia, wiele też
do poprawy. Projekt - cały czas traktujemy roboczo, dlatego jeśli
widzisz błędy, jeśli masz inną wiedzę - zapraszamy
do dyskusji, zgłaszania poprawek.
Piastowie - la première dynastie polonaise - a atteint 28
générations dans la ligne masculine. La dernière descendante de la dynastie
des Piast - Caroline est morte la veille de Noël 1707 dans une branche
complètement germanisée de la famille. Malgré l'expiration de la dynastie qui
est calculée, en vérité. l'origine maternelle de presque tous les Polonais
pourraient être déduite de la dynastie Mieszko I. Le Piast que nous
connaissons est constitué d'au minimum. 596 personnes (nés Piast), seulement
6 (8?) ont porté la couronne royale. Le nom le plus courant de la dynastie
est Boleslaw (Bolko). Dans cet arbre généalogique on trouve 581 mariages et
les relations (bien que certaines apparaissent plusieurs fois) - au total,
sont connus environ 330 mariages Piast, et beaucoup de relations
informelles.. L'Arbre standard connu de nous des descendants, dans la version
graphique (abrégée), était d'une longueur d'environ 10 km.
Ce projet vise à rassembler toutes les informations
généalogiques connues - à la fois des informations fondamentales sur les gens
de la dynastie, ainsi tous les soi-disant "guichets", à
savoir les lignes généalogiques courant jusqu'à nos jours, donnant la
possibilité à chacun de vérifier s'il a dans ses veines une
goutte de sang.des Piast Il semble être en accord avec tous les calculs,
ainsi que ceux d'autres projets similaires dans d'autres pays. Le problème,
cependant, est toujours lié aux propres lignées d'arbres descendants des
Piast.
Bien que beaucoup d'informations ici peuvent paraître
être triviales et sont généralement connues, tous les chiffres et les
lettres nécessitent un contrôle approfondi. Parfois, une seule lettre
exige des années de recherche. Et regardez l'ensemble des lignes
généalogiques inconnus, tracées dans les recoins de l'histoire? Il ya
beaucoup à faire, trop de choses à améliorer. Le projet est provisoirement
tout le temps, donc si vous voyez des erreurs si vous savez le contraire -
bienvenue dans les modifications de la table de discussion.
Généalogie Piast est un autre projet "pro bono" qui
conduisent. Optimiste nous espérons que cela nous aidera financièrement
bénéficiant maintenir des serveurs, et effectuer des recherches. Est de 10,
20 PLN tellement? Soutenir le projet!
La famille Wentzelickh est venue à Kutna Hora (Kutna Hora) à
cause des mines d'argent , où ils seront bientôt devenus les maîtres de la
montagne et les administrateurs possèdant les petites mines. Quand l'
entrepreneur riche et cultivé de Kutna Hora Vaclav Wentzelickh
(Vencelík) de Vrchoviště a acheté en 1485 le château Zirovnice et les
vastes possessions ils y a emménagé à y a fait venir toute sa famille.
En 1492, il a reçu le titre de noblesse de l'empereur Frédéric III. à ses armes
et pour sa famille, . Il est mort à Trest en 1515, mais a été enterré à
Zirovnice.En 1620 (après la bataille de la Montagne Blanche) en raison de
l'impact de la guerre de 30 ans (expropriations, les exécutions, la Bohême a
été catholisée sous contrainte. cette fois environ 150.000 personnes ont fui
de Bohême, environ 150 nobles ont été complètement ou partiellement
expropriés) toutes leurs possessions ont été confisquées. Trest et
Zirovnice existent encore. De même, il y avait une famille de barons
(Wentzelickh (Vencelík) Barons de Sarabic, sur lequel, cependant, est moins
bien connue. Dans les armoiries des deux lignées on trouve une licorne
d'argent sur un fond bleu est inclus, ce qui constitue
également le blason de la ville de Trest. Indiquée sur la plaque , sur un
casque, une couronne (ressemble beaucoup à la couronne de Bohême) est fixé.
sexe de Wentzelickh est également liée au sexe Smisek (avec qui elle portait
aussi une crête commune).
Le premier est le blason de la Virchovist (maître d'armes de
licorne fait d'argent), il ya encore 4 autres armoiries, le deuxième blason
est celui de la Sarabic (a ca 1880 les peint de "Siebmachers
Heraldikbuch".)
Dans les chroniques du Château Trest est mentionné que les
racines de la famille Wentzelickh remontent à l'époque des derniers
Premyzslides (Venceslas III + 1306). Dr William Wenzlick (dans les
services K. u. K. (Kaiserliche und Koenigliche, impérial
et royal)) à Vienne, Berlin et Prague, 1887-1926) a trouvé des
documents qui prouvent l'origine de la famille Wentzelickh de la noble
famille Premysl (Il parle d'un document dans les Archives d'Etat de Prague,
qui dit que en 1620 une famille "de Premysl" a fui et est
revenue en 1626 comme Wenzlick .Il existe un certificat, après lequel un
Matthaus Wenzlickh, qui a fui avec son frère en 1620, et qui transcrit en
1626 un bien "Freutschenhof" à Pilzen-Schlowitz. ) Il y a
uneà Siebmachers une armoiries à 5 armes différentes de la Wentzelickh
de Virchowitz. Dans un blason il y a sur la licorne encore une
couronne ensemble prêt à cinq branches avec des perles. Lt. Description un
symbole de la noblesse de Bohême.
La lignée des Premyzslids (Přemyslovci) est dérivée du
légendaire "Premysl le laboureur» (7ème siècle) du mari de la princesse
Libuse. Avec lui, la famille de la Premyzslids a été établi que non seulement
le souverain de Bohême présenté à 1306. L'origine de ce sexe doit être
bohème-croate. L'écart entre les sexes dans la branche Sobeslavschen (surtout
éteint) et la Vladislavschen Deux (Wladislaw / Ladislas = slave / wladeti =
règne = slawa renommée).
Dans la "Chronica Boemorum" de Cosmas de Prague aussi
Premyzslids pré-chrétiennes soient délivrés Mezamysl, Mnata, Vojen, Vnislav,
Kresomysl, Neklan et Hostivit.
Autour du 12ème siècle, les premiers noms de famille ont été
crées (en Allemagne, en Italie dès le 8ème siècle). A cette époque, les noms
de famille ont été utilisés exclusivement par des personnes de statut social
élevé, qui estimaient devoir se distinguer par un nom supplémentaire (nom de
famille) de ceux qui avaient eu le même nom chrétien. Les noms de
famille sont, entre autres, aussi dérivés du nom des pères importants. En
slave et en nordique il y a une tradition, d'attacher un "lik"
au nom du père pour désigner le fils. En vieil haut-allemand et en
scandinave, la finale peut aussi bien identifier un homme qu'une activité
caractéristique / SPECIAL. En allemand, il c'était "liche". Donc
Wenzlick signifie "fils de Wenzel". L'orthographe tchèque "Vaclav" pour Wenzel
signifie «glorieux vainqueur".
Au cours des siècles précedents la naissance du Christ, les
tribus celtiques ont été localisées (avec le nom Boïens) dans cette région.
Le nom du pays (Bohême) est dérivé du nom des tribus.
En 60 avant JC, les Celtes ont abandonné le sud du pays,
lorsque les tribus germaniques (Marcomans, Quades, les Lombards, les
Vandales) (d'environ 300 avant Jésus-Christ) sont arrivées. Autour du
5ème siècle jusqu'au 7ème siècle, des tribus slaves ont immigré en Bohême et
en Moravie . Les tribus germaniques ne seront plus nommées par leur nom
tribal, mais considérées comme des hommes de Bojerheim ou Bajwaren
(Bavarois), comme cela figure dans les provinces romaines de Norique et la
Rhétie.
The three major single chromosome mutations; deletion (1),
duplication (2) and inversion (3).
The two major two chromosome mutations;
insertion (1) and Translocation (2).
A chromosome anomaly, abnormality or aberration is a missing, extra, or irregular portion of chromosomal DNA.[1] It can be from an atypical number of chromosomes or a
structural abnormality in one or more chromosomes. A karyotype refers to a full
set of chromosomes from an individual which can be compared to a
"normal" karyotype for the species via genetic testing. A chromosome anomaly may be detected or confirmed in this
manner. Chromosome anomalies usually occur when there is an error in cell division following meiosis or mitosis. There are many types of
chromosome anomalies. They can be organized into two basic groups, numerical
and structural anomalies.
This is called aneuploidy (an abnormal number of chromosomes), and occurs when an
individual is missing either a chromosome from a pair (monosomy) or has more
than two chromosomes of a pair (trisomy,tetrasomy, etc.).
In humans an example of a condition caused by a numerical
anomaly is Down Syndrome,
also known as Trisomy 21 (an individual with Down Syndrome has three copies
of chromosome 21, rather than two). Trisomy has been determined to be a
function of maternal age.
When the chromosome's structure is altered, this can take
several forms:
Deletions: A portion of the chromosome is
missing or deleted. Known disorders in humans include Wolf-Hirschhorn syndrome, which is
caused by partial deletion of the short arm of chromosome 4; and Jacobsen syndrome, also called the
terminal 11q deletion disorder.
Duplications: A portion of the chromosome
is duplicated, resulting in extra genetic material. Known human disorders
include Charcot-Marie-Tooth disease type 1A which may be caused by duplication of the gene
encoding peripheral myelin protein 22 (PMP22) on chromosome 17.
Most chromosome abnormalities occur as an accident in the egg
or sperm, and therefore the anomaly is present in every cell of the body.
Some anomalies, however, can happen after conception, resulting in Mosaicism (where some cells
have the anomaly and some do not). Chromosome anomalies can be inherited from
a parent or be "de novo". This is why chromosome studies are often performed on
parents when a child is found to have an anomaly. If the parents do not
possess the abnormality it was not initially inherited; however it may be transmitted to subsequent generations.
Ferdinand Ier · Maximilien · Rodolphe
II · Matthias II · Ferdinand II · Frédéric · Ferdinand III · Ferdinand
IV · Léopold Ier · Joseph Ier · Charles
II · Charles-Albert ·Marie-Thérèse
Joseph II · Léopold
II · François · Ferdinand V · Francis
Joseph · Charles III
Wenzel
From Wikipedia, the free encyclopedia
Wenzel is a male given name
(long version Wenzeslaus) as the German and Old
English form of the Czech given name Václav or Venceslav, meaning "praised
with glory". Variations are
Вячеслав (Ukrainian and
Russian), Vencel (Hungarian), Wacław, Więcław
(Polish), Venceslas/Wenceslas (French), Venceslao (Italian), Wenceslao (Spanish).
Czech: from a pet form of the personal name Václav, Old Czech Vęceslav (cognate with
Polish Więcesław, Latinized as Wenceslas).
It is composed of the Old Slavic elements viece ‘greater’ + slav ‘glory’. It was borne by
a 10th-century duke of Bohemia who fought against a revival of paganism in
his territory,
and after his death became patron saint of Bohemia.
Wendel est un prénom d'origine
écossaise (saint Wendel ou Wendelin établi au vie siècle dans la
région de Trèves,
mais aussi la ville allemande de Sankt-Wendel dans laSarre).
Saint-Wendel (Sankt Wendel en allemand)
(prononcer Sankt Vandel) est une ville allemande du Land de la Sarre. Elle est le chef-lieu de l'arrondissement de Saint-Wendel.
Wenzelik est une ancienne souche de la royauté Bohémienne remontant aux
Przemyslides.Elle est reliée aussi bien aux Piast, aux Jagielons, qu'aux
Habsbourgs.
A popular symbol in heraldry
theSerpent has always been a symbolical Deity, because it feeds
upon its own body. It's been used since antiquity as a symbol of healing
because when old, it has the power of growing young again, by shedding its
skin. It was sacred to Aesculapius, and was supposed to have the power of
discovering healing herbs. The ancient Greeks and Romans revered the symbol
as a guardian spirit; a noted symbol of wisdom, cunning and sagacity.
Zastaw - ograniczone prawo rzeczowe, ustanawiane w celu
zabezpieczenia wierzytelności. Najważniejszą cechą
zastawu jest to, że może być ustanowiony jedynie ...
Anne of Austria, Queen of Poland - Wikipedia,
the free encyclopedia QuickSurf
Anne of Austria (16 August 1573 – 10 February 1598) was queen
consort of Poland and Sweden. Contents. 1 Biography. 1.1 Issue. 2 Ancestors;
3 Gallery ...
John III of Sweden - Wikipedia, the free
encyclopedia QuickSurf
John III (Swedish: Johan III, Finnish: Juhana III) (20 December
1537 – 17 November 1592) was King of Sweden from 1568 until his death. He was
the son of ...
His (poss.) 2(+)-Great Grandchildren:
Gunhild (Sigrid Sygryda)
MIEZKODOTTER av VENDEN ; Boleslaw I `the Brave' (King) of POLAND ; Gunhild BURISLAWSDATTER
of The WENDS ; Adelaide (Adelajda) `the White' PIAST of POLAND Piast (Chroscieszko)
(Duke) of POLAND
Słupsk
Duc de Grande-Pologne
En 1279, après le décès de son oncle, Przemysl hérite de
toute la Grande-Pologne. En février 1281, Henri IV le Juste invite
les ducs Henri III de Głogów, Henri V le Gros et Przemysl II à le
rencontrer. En réalité, il s’agit d’un piège. Dès leur arrivée, les ducs sont
arrêtés et emprisonnés. Ils ne sont relâchés qu’en échange
d’un hommage de vassalité. En outre, Przemysl II est forcé de
donner au duc de Wrocław la région de Wieluń.
À Kępno, le 15 février 1282, Przemysl conclut un accord
avec Mestwin II, en vertu duquel la Poméranie de Gdańsk doit lui revenir
après le décès de Mestwin.
Le 14 décembre 1283, à Poznań, Lutgarde est
assassinée sur ordre de son mari, ce qui ternit la réputation du duc de
Grande-Pologne. En 1285, il écrase une révolte d’une partie
des nobles de son duché qui voulaient se rapprocher de la Silésie.
La même année, il épouse Ryksa, la fille de Valdemar Ier de Suède, qui
lui donne une fille, Élizabeth Ryksa, qui deviendra l’épouse
de Venceslas II, ensuite de Rodolphe de Habsbourg. Le 23
novembre 1287, à Słupsk, Przemysł II et Mestwin II
concluent une alliance avec Bogusław IV de Poméranie
occidentale contre le Brandebourg et mettent sur pied un plan pour
reprendre la Poméranie de Gdańsk au duc Wisław II de Rügen.
Les relations de Przemysl II avec Henri IV le Juste se réchauffent et ce
dernier lui rend la région de Wieluń.
Jawor
Bolko II le Petit (en polonais Bolko II Mały), connu aussi
sous le nom de Bolko II de Świdnica (Bolko II Świdnicki), de la dynastiedes Piasts, est né entre 1309 et 1312, et décédé le 28 juillet 1368.
Il règne sur le duché de Świdnica (à partir de 1326), sur le duché de Jawor (à partir de 1346), sur la moitié du duché de Brzeg et d’Oława (à partir de 1358), sur le duché de Siewierz (à partir de 1359), sur la moitié du duché de Głogów et Ścinawa (à partir de1361), sur la Lusace (à partir de 1364). Il est le dernier duc Piast de Silésie à avoir été
indépendant.
Wrocław
La ville fut fondée au xe siècle et connue sous son ancien nom polonais Wrocisław (qui peut se
traduire par « reviendra couvert de gloire ») noté en latin Vratislavia. La ville était
administrée par la dynastie Piast mais n'était pas considérée aussi importante
économiquement que Liegnitz (Legnica) ou Brieg (Brzeg) qui étaient les centres administratifs de la Silésie avant le xve siècle. Breslau suivit le
sort de la région qui passa de la Pologne à la couronne
deBohême (dans le Saint-Empire romain germanique) en 1335, puis
avec elle en 1526 à l'Autriche. Conquise par
la Prusse par
le traité de Teschen, confirmé par ceux de Breslau (1742) et d'Aix-la-Chapelle(1748)
pendant la guerre de Succession d'Autriche, la Silésie fut le théâtre de la guerre de Sept Ans et resta
au traité d'Hubertsbourg(1763)
à la Prusse qui la recolonisa en approfondissant la germanisation, déjà
avancée, des campagnes alors que les villes l'avaient été depuis le Moyen Âge. Comme le reste de la
Prusse, Breslau fit partie de l'Empire allemand formé en 1871.
Gliwice
C'est en 1276 que
le nom de Gliwice est mentionné pour la première fois, appartenant à la dynastie Piast durant
le Moyen Âge.
Elle a été possédée ensuite par la Bohême en 1335, puis par les Habsbourgs en 1526. Il reste de ces différentes époque le château construit au xive siècle
En raison des vastes dépenses provoquées par la monarchie
de Habsburg durant
les guerres du xvie siècle contre l'empire
ottoman, Gliwice a été louée à Friedrich Zettritz pour la
modique somme de 14 000 talers. Bien que le bail ait été d'une durée de 18 ans, il a été
renouvelé en 1580 de
10 années et en 1589 de 18 années.
Żywiec was first
documented in the 14th century, following the construction of the Old Castle
in the mid-14th century. The castle has undergone several restorations and
boasts a number of styles of architecture and decoration, including Gothic, Renaissance and Baroque. Żywiec's Old Castle
is encompassed by a 260,000 square metre landscape park, which was
established initially in the 17th century.[1]
From 1315 the town belonged to the Duchy of Oświęcim, held
by the Upper Silesian dukes of Teschen and finally purchased to the Polish Crown in 1457. In
1624 it was acquired by Constance of
Austria, queen consort of the Polish king Sigismund III Vasa. During
the Deluge,
Żywiec was plundered and destroyed by Swedish troops in 1656. From 1672 it was a possession the Polish
cancellor (Kanclerz) Jan Wielopolski.
Wieś
od początku swego istnienia wchodziła w skład księstwa
oświęcimskiego. W 1278 r. wymieniona jest jako „Ossech”. W 1317 r.
książę oświęcimski Władysław nadał
przywilej na sołectwo w Osieku swojemu „słudze”. Około
połowy XV w. wieś wchodziła w skład królewszczyzny po
sprzedaży przez księcia Jana Scholastyka księstwa
oświęcimskiego królowi Polski Kazimierzowi Jagiellończykowi. Z
końcem XV w. oddana pod zastaw bogatemu mieszczaninowi krakowskiemu
Jerzemu Orienthowi za pożyczone przez króla sumy. Ten następnie
odstąpił ją podskarbiemu koronnemu Jakubowi
Dębińskiemu.
Regiony historyczne
położone w granicach województwa
Większość ziem wchodzących w skład
obecnego województwa śląskiego przez dłuższy lub krótszy
czas wchodziła w skład piastowskich księstw
śląskich. Jeśli za granice regionów historycznych
przyjąć granice dzielnic wydzielonych w 1138 roku na skutek
rozbicia dzielnicowego, wówczas znaczną część obecnego
województwa śląskiego należy zaliczyć do Małopolski,
w tym stolicę województwa, Katowice. Wraz z przekazaniem w 1179 roku przez Kazimierza II
Sprawiedliwego kasztelanii bytomskiej i oświęcimskiej
(obejmujących Bytom, Mikołów, Siewierz, Pszczynę iŻywiec) Mieszkowi I Plątonogiemu historyczna granica
między Śląskiem a Małopolską przesunęła
się na wschód, sięgając poza obszar obecnego województwa
śląskiego. Również północna część obecnego
województwa śląskiego z Częstochową w latach 1370-1391 należała do
Władysława Opolczyka. W latach 1443-1494 niektóre księstwa
śląskie (siewierskie, oświęcimskie i zatorskie) ponownie
znalazły się w granicach Polski. Położenie wielu
miejscowości uważa się za graniczne regionów, np. Bielsko-Biała, które
powstało z Bielska, leżącego w dawnym księstwie
cieszyńskim, i Białej, leżącej w dawnym księstwie
oświęcimskim. Również obecne obszary głównych miast
Zagłębia Dąbrowskiego, często przeciwstawianego
historycznemu Górnemu Śląskowi, leżą częściowo
(Sosnowiec, Będzin, Dąbrowa Górnicza) lub w
całości (Czeladź,Wojkowice) na terytorium dawnego księstwa siewierskiego.
W Żywcu mieszkał Jan Wanc wroku 1381, jak budował organy.Możliwe jest że nazwisko wanc jest to samo jak wąż .Kto może to wiedzieć ?
Czech: from a pet form of the personal
name Václav, Old
Czech Vęceslav (cognate with Polish Więcesław, Latinized as Wenceslas).
It is composed of the Old Slavic
elements viece ‘greater’
+ slav ‘glory’.
It was borne by a 10th-century duke of Bohemia who fought against a
revival of paganism in his territory,
and after his death became patron
saint of Bohemia.
Počiatky rodu
sa podľa poľskej národnej legendy datujú okolo roku 960 po Kr. kedy bol Skubek
povýšený medzi družiníkov kniežaťaZiemomysla . Od tej doby sa uvádzal ako rod Wężyk , ktorý
mal svoje rodové sídlo Wola Wężykowa. Rozrastaním rodu sa vytvorili
nové vetvy , Kostrowicky, Osinsky, Vestersky, Borkovsky, Goriansky, Podolsky
... Rod sa veľmi rýchlo rozrástol. Smonk v podobe hada, ktorého Skubek
podľa legendy zabil, sa stal rodovým symbolom a neskôr erbom. Na rozdiel
od Germánskej či tzv. západoeurópskej tradície , kde erb mohol mať
v rode každý z bratov iný, mali Poliaci až do konca 15 storočia erb
rodový, ktorý vyjadroval pokrvnú príbuznosť tak ako v škótsku , či
keltskom Írsku. Rod už začiatkom 15 storočia mal priezvisko
vyprofilovane a už aj historicky zaznamenane…
Pôvod mena Venžík je
evidentne preukázaný z poľštiny - litovčiny. Jedná sa o fonetický
prepis čítaného slova Wężyk - tak, ako ho počujú tí,
čo nepoznajú správnu výslovnosť (tj. cudzinci,). (pozn.: a =
„on" , e = „oen"- číta sa veľmi krátko „o" sa hltá,
y po ž sa číta mäkko a stredne dlho), Podľa mena Wąż -
Had , číta sa Vonž , Wężyk - z hada, patriaci hadovi ,
číta sa Venžík , - patronim pri tvorbe sufixu v priezviskách v
Poľštine. V Poľštine je jeden had - Wąż a (dva) hadi už
sú Węży. Asi hovorovým spôsobom vzniklo množné číslo
Wężyki . Z toho spätne pre jednotné číslo vzniklo pomenovanie
Venžík - Wężyk . Obdobne aj v Slovenčine sú koncovkou -ík,
-ník, tvorení slová les - lesník a pod. Preto neskôr nebolo možné ako u iných
poľských rodov k nemu priradiť cudzích, bez pokrvnej príbuznosti,
len podľa podobnosti mena, lebo ich meno už bolo evidentne vytvorene v
dávnej dobe a je nezameniteľné, takže iné sa na neho ani nepodobalo.
Wężyki sú teda všetci príbuzní a potomkovia Skubeka.
Venžíci obsadzovali
najvyššie funkcie ako Vojvoda Vielopolski, Vojvoda Koniecpolski, Vojvoda
Belsky, Zemský sudca, Veliteľ vojsk, Hlavný lovčí a pod. Pôsobili
aj ako starostovia a kasteláni miest Vschov, Miechov, Krakov a i. Rodu
patrili i hradné sídla Kowale, Drahimia, Kornik a iné… Potomkovia z vetiev
Kostrowicky a Sulkovsky sa stali Veľkými Kniežatami Litvy a Ambrozievic
zasa Malopoľské a České Knieža a Český princ. Družiníci
Goriansky, z kráľovskej družiny doprevádzajúcej princeznú Annu, ktorá sa
mala vydať za Uhorského kráľa Ladislava I- Svätého, sa stali
významným magnátskym rodom Uhorska. Títo vládli ako Báni v Slavónii, Sriemsku
a Mačve. Z oboch vzniknutých vetiev Gorianskych sa príslušníci rodu
striedali Uhorskými palatínmi, kde vykonávali faktickú vládu v mene
Kráľa nad Uhorskom viac ako 100 rokov. Ich hlavné sídla boli Devín,
Budín a Siklos. Patrila im aj Liptovská župa, Uhrovec a Presburg
(Bratislava). Medzi významné cirkevné osobnosti patril aj Jan Venžík, ktorý
sa stal Arcibiskupom Hniezdenským a Prímasom Poľským, ktorý po smrti
kráľa Vladislava vládol pod interegnum ako de jure Vice Rex , až do
zvolenia nového Kráľa.. Týmto rod dostal výsadu korunovať
kráľov Poľska, čo sa aj niekoľko krát stalo a obdržal i
iné významné výsady. Ako prímas poľský mal aj svetskú hodnosť
kniežat rímskonemeckej ríše. Z rodu bolo viac biskupov-kniežat a kňazov.
No nielen Duchom, ale hlavne mečom vládli Venžíci. Iný Ján Venžík udelil
ako vojvoda podolský zdrvujúcu porážku Tatárom . Ako dôkaz ich
statočnosti svedčí fakt, že piati príslušníci rodu obdržali
najvyššie vojenské vyznamenanie Order Virtutti Militery. Toto vyznamenanie je
považované za jedno z troch najhonosnejších vojenských radov na svete, spolu
s Victoria Cross a Cross of Glory . Iný boli držiteľmi Radu Bieleho
orla, či Radu Sv. Juraja. Venžíci ako významní velitelia vojsk sa
presadzovali aj mimo Poľsko a Litvu. O príslušníkoch rodu sú v
Poľsku viaceré národné legendy opisujúce ich hrdinské činy. V
Česku bol Vladika Jiřík kapitánom Naměšti nad Oslavou, Jan
Dionísius hajtmanom Letovíc, Jaroš zasa rakúskeho Hardegu. Patrili medzi ochrancov
povestnej kralickej biblie, ktorá aj vďaka nim sa zachovala dodnes.
Na území dnešného
Slovenska sa uvádzajú už od roku 1540. Stanislav Venžík si okolo roku 1590
zobral za manželku baronesu Alžbetu Pograny, dcéru Baróna Benedikta
Pograny de Nemes Kürt. Zúčastňoval sa bojov proti Turkom. Pograny
bol vlastníkom a kapitánom hradu Vigľaš a významný proti Turecký
bojovník v hodnosti Zadunajského generála . Svoje dcéry vydal za
najstatočnejších veliteľov svojho vojska, Stanislausa Venchika a
Ladislausa Zay de Cömör. Stanislav Venžík neskôr padol v boji proti Turkom
okolo roku 1595 v bitke o Nové Zámky. Nakoľko sa sobášom s baronesou
Alžbetou Pograny stal zároveň švagrom baróna Ladislava Zay, jeho
potomkov uchýlili Zayovci k sebe na hrad Uhrovec, ktorý im už v tej dobe
patril (Týmto sobášom sa opäť pokrvne stretajú s vetvou z Gorian). No
viac ako o siroty, sa Zay zaujímal hlavne o ich majetky najmä v Nemes Kürth
(Zemianske sady), hrad Vígľaš a kaštieľ Jaslovské Bohunice, v
ktorých mali ako spoluvlastníci významný podiel. Akým spôsobom ich Zayovci
pripravili o majetok nie je celkom známe. Pravdepodobne ešte ako majetok
sirôt previedli pod svoju správu. Od tej doby ďalší Venžíci pôsobili v
službách Zayovcov. Tu zastávali významné hospodárske funkcie. V roku 1659 im
panovník obnovil šľachtický stav pre Uhorsko a celú Sv. Ríšu Rímsku ,
opäť za zásluhy v boji proti Turkom. V roku 1675 sú uvádzní v súpise
šľachty Bratislavskej stolice. No ako málo majetný rod sa nepresadili v
žiadnych významných funkciách. Výnimkou je Gašpar Venchik , ktorý pôsobil
okolo roku 1845 ako prísažný prísediaci Prešporskej stolice.
Sobášmi je rod
pokrvne spriaznený s uhorskými rodmi Zay de Cömör, Balassa de Gyarmat,
Pograniy de Nemes Kurt, Kohary de Czabrak, Kálnoky de Kövöszpatak, Dobsa ,
Pongracz, Vanko, Trebichavský, Babindali, Tököly, Schura, Kozič, Mlynár,
Kušnier.
Po roku 1804 odišli
z Uhrovca a usadili sa v Trnave a jej okolí. Tu žijú Venžíci dodnes. Ján
Wenžik bol aj príslušníkom delostreleckej brigády v Trenčíne, ktorá
zohrala významnú úlohu pri vzniku samostatného Česko-Slovenska po
skončení prvej svetovej vojny.
Z iných krajín kde
pôsobili Venžíci je treba pripomenúť významného francúzskeho poeta
Guilieme Venzik Kostrowicky - Apolinaire, ktorý bol zároveň aj vnukom
Napoleona I. Taktiež českého učenca a zakladateľa reálneho
českého školstva Jozefa Wenzika (Wenziga) , ktorý bol aj
učiteľom Žofie Chotkovej, manželky následníka Rakúsko-Uhorského
trónu, ktorých zavraždili v Sarajeve. Jeho najznámejšími sú libretá k k
Smetanovým opetám Libuša, Dalibor a iné. Po Jozefovi Wenzigovi je v centre
Prahy pomenovaná ulica. V súčasnosti na internete je možno nájsť
Venžíkov po celom svete. Pôsobia od výpočtového strediska NASA, cez
ekológov v Amazonskom pralese, či ako lekári v Egipte, alebo riadia
obchodný koncern v Holandsku či lodenice v Rusku. Aj Venžíkov ako
športovcov v medzinárodných súťažiach možno nájsť, či
študentov univerzít ...
Les Polanes (en polonais Polanie, littéralement «peuple de
la plaine») étaient une tribu slave qui s’était fixée sur les rives de la Warta au VIIIesiècle.
Ils vivaient principalement de l’agriculture et se disputaient les terres
avec des tribus germaniques.
La Pologne au Haut Moyen Âge[modifier]
Les Polanes sont
mentionnés par le Géographe bavarois dans la première moitié du ixe siècle.
Le nom vient de « pole », qui désigne un champ. Ce sont des agriculteurs dans
un pays largement déboisé où les clairières culturales (polana) sont
importantes. Le géographe distingue les Goplanes, de la région du lac Goplo près de Kruszwica, et les Lendizi, entre Gniezno et Ląd, sur la Warta. Les fouilles
archéologiques pratiquées à Gniezno ont permis de dater la première enceinte
de la première moitié du ixe siècle, par
la découverte de monnaies arabes, premier signe d’un commerce lointain. Les
deux tribus semblent s’être battues pour la domination de la région. Le
géographe leur attribue à l’une 400 et à l’autre 98 civitates, ces castra dont les remparts
protégeaient essentiellement le château, résidence du chef et de sa famille,
tandis qu’une seconde enceinte servait de refuge aux paysans en cas de danger
et de lieu de marché.
Un auteur
anonyme, Gallus Anonymus (début xiie siècle), écrivit de
nombreuses légendes sur les événements du règne d’un certain princePopiel. Il raconte l’arrivée à
Gniezno de deux pèlerins qui multiplièrent les miracles à l’époque où Cyrille et Méthode arrivaient
en Moravie. Il
s’agit peut-être d’une allusion à l’aide que les Polanes reçurent des Moraves dans leur lutte
contre les Goplanes. En effet, le domaine des Polanes s’étend au ixe siècle
vers le nord-est (Mazovie), vers le Nord (Poméranie), mais non vers le sud.
Histoire de la Pologne[modifier]
À la fin du IXe siècle, la plus grande
partie des tribus slaves vivant dans un territoire délimité par l’Oder, le Bug, les Carpates et la mer Baltique, était sous la
domination des Polanes.
Au Xe siècle, le territoire des
Polanes comprenait la Mazovie, la Cujavie et la Grande-Pologne. Leurs principales places fortes étaientGniezno, Poznań et Ostrów Lednicki.
L’union de tribus
gouvernée par la dynastie Piast a donné naissance à l'État
polonais vers le milieu du Xe siècle.
Les Goplanes (en polonais Goplanie) étaient une hypothétique
tribu slave qui
aurait vécu du viie siècle au ixe siècle autour du
lac Gopło en Cujavie avec Kruszwica comme capitale.
Le Géographe bavarois (v. 845) rapporte que les Goplanes (Glopeani) contrôlaient 400
forts dans la première moitié du ixe siècle et que
Kruszwica était leur capitale. L’existence des Goplanes est très controversée
car aucune autre source ne confirme leur existence..
Selon la Chronique de Grande-Pologne (fin
du xiiie siècle - xive siècle), Kruszwica était la
capitale des Polanes et non des Goplanes. Dans sa Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam
Danubii, le Géographe bavarois ne mentionne pas
les Polanes. Certains historiens émettent l’hypothèse que les Polanes
et Gniezno se
trouvaient sous l’autorité des Goplanes sur lesquels régnait un certain Popiel. Celui-ci aurait été
renversé par les Polanes qui auraient obtenu leur indépendance avec Piast, ou son fils Siemovit, comme chef. D’autres
historiens réfutent cette hypothèse en se basant sur la chronique de Gallus Anonymus qui évoque
Gniezno comme capitale de Popiel.
En Cujavie, on ne
trouve aucune trace des Goplanes dans la toponymie. Les données archéologiques confirment la présence d’une
puissante tribu slave dans la région de Gopło mais les fouilles à
Kruszwica n’ont jamais permis de trouver des indices sur la présence d’un
fort au viie siècle ou au ixe siècle. Par contre, à Mietlica, une localité pas très
éloignée de Kruszwica, les archéologues ont pu mettre au jour les restes d’un
ancien fort qui jouait le rôle de capitale d’une tribu.
n
Przemysła Nosaka, zmarł 1406 r. Przemysł Nosak,
książę cieszyński, syn Kazimierza I ... Przemysł,
książę toszecki, syn Kazimierza oświęcimskiego,
zmarł 1484 r. Racibor, kanonik wrocławski (1237 r. ....
Po wygaśnięciu
tej linii Piastów miasto odziedziczyli książęta
oświęcimscy. W 1475 r.
książę Henryk nadał Gliwicom prawo magdeburskie
i przywileje prowadzenia handlu chmielem, co razem z piwo- warstwem
stało się głównym źródłem rozkwitu ......
1454
księstwo oświęcimskie stało się lennem polskim, po czym w r. 1456
wykupiła je Polska z rąk księcia Jana oświęcimskiego. Podobnie
w r. 1456książę zatorski Wacław stał się lennikiem
Polski, aw r. 1494 Polska wykupiła to księstwo. ..
książę oświęcimski, szwagier Jagiełły. Jan II (1375 — 1424),
książę raciborski. Jan czanadzki, biskup Zagrzebia w 1384 r.
Jan Kropidło (1360 — 1421), bratanek Władysława Opolczyka,
biskup kujawski. Jan Wajdut (1364/1365—1402), ...
1395 książę oświęcimski Jan nazywa kapelanami wszystkich plebanów swojego
księstwa 80. Niewątpliwie w tym samym znaczeniu użyto
określenia „kapelan" w dokumentach książąt
wielkopolskich w stosunku do opatów Heklina i Andrzeja z...
drugiej stronie
odpoczywa także ciało w cnoty wielkie przybrane, Eufrozyny,
familii książąt
oświęcimskich. Za pulpitem w małym
chórze jest grób marmurowy, kosztownie wystawiony od ś. p. jm.
księdza Wężyka, ...
za ostatnich książąt Oświęcimskich; od których to księstwo przeszło wraz
z Żywcem 1457 do Polski. Turzec przeszedł wtedy do Piotra
Komorowskiego, Orawskiego i Liptowskiego grabi, za straty w sprawie
Rzeczypospolitej w Węgrzech ...
Druga
ziemia Zatorska, ta używa Orła białego, w
błękitnym polu, a na piersiach jego litera Z. Trzecia Oświęcimska,
takiegoż nosi orła, tylko że czerwonego, a na piersiach jego
litera O. Obiedwie te ziemię kiedyś udzielne swoje książęta ...
.. ponieważ część książąt z nimi
się pogodziła i porozumiała, a część z nich
dzierży miasta dla nich [husytów], ... książęta z Raciborza, książę Przemko z Opawy i książę Kazko z Oświęcimia, i ten z Cieszyna (Teschen)zawarli z nimi pokój, ...
Drugi obóz
uformował się spośród mas drobnego rycerstwa, mieszczan
mniejszych miast i niektórych książąt, głównie ze Śląska Opolskiego (Bolko IV i V
Opolscy, książęta cieszyńsko-oświęcimscy). Reprezentowali oni łączność
Śląska z ...
The Duchy of Cieszyn (Polish: Księstwo Cieszyńskie)
or Duchy of Teschen(German: Herzogtum Teschen) or Duchy of Těšín (Czech: Těšínské knížectví, Latin:Ducatus
Tessinensis) was an autonomous Silesian duchy centered
on Teschen(Cieszyn)
in Upper Silesia.
After the feudal division of Poland it was split off in 1281 and ruled by Silesian dukes from
the Piast dynasty since
1290.[1] The Duchy of Teschen was also composed of smaller
Duchies at various points of time, such asOświęcim which was split off around 1315, or Zator which in turn split
from the Duchy of Oświęcim in 1454.
The duchy shared the
history of Cieszyn Silesia, and also in part Silesia in general. The area had been the
southeastern-most part of the medieval Duchy
of Silesiaestablished after the death (1138) of
the Polish duke Bolesław III Wrymouth. In 1172 the sons of the Silesian
Piast DukeWładysław
II the Exile divided their heritage, and
Cieszyn fell to Mieszko I of Cieszyn and his Duchy of
Racibórz.
Mieszko himself in
1202 occupied the neighbouring Duchy of Opole, forming the united Duchy of Upper Silesia. After the death
of Mieszko's grandson Duke Władysław
Opolski in 1281, Upper Silesia was again
divided among his sons, and the eldestMieszko became the first Duke of Cieszyn in 1290.
After Mieszko's death
in 1315, his eldest son Władysław took the Cieszyn lands east of the Biała river and
established theDuchy of Oświęcim. The younger sonCasimir I retained the western part and in 1327 swore homage to the King of
Bohemia, John of Luxembourg. After that Cieszyn became an autonomic fiefdom of the Bohemian crown.[2] Local Piast rulers often possessed other lands outside
the Duchy of Teschen itself, in some periods of time, for example the Duchy of Siewierz, half of Głogów and some parts
of Bytom.
Cieszyn: Piast castle tower
After the death of
Duke Boleslaus I in
1431, the rule over the duchy was shared by his wife Eufemia and their four
sons.[3] In 1442 the duchy was divided between sons who were all
formally Dukes of Teschen but the real control over the duchy passed to Boleslaus II andPrzemyslaus II who after the
death of Boleslaus II in 1452 ruled alone. During the reign of DukeWenceslaus III Adam from
1528 on the duchy shifted to Protestantism according to the cuius
regio, eius religio rule. His son and
successor Adam Wenceslaus shifted back to Roman
Catholicism. In 1572 the Duchy of Bielsko was split
from the Duchy of Cieszyn.
The Cieszyn Piast's
rule continued to 1653, ending with the death of the last scion DuchessElizabeth Lucretia, after which
the duchy lapsed directly to the Kings of Bohemia,[4] at that
timeFerdinand IV of Habsburg.
The Habsburg dynasty ruled
Teschen from 1653 on. In 1722 Emperor Charles
VI of Habsburggranted it to Duke Leopold of Lorraine in
compensation for his maternal grandmother's rights to the north-Italian Duchy of Montferrat, which the
emperor had taken and given to the Dukes of
Savoy in 1708 as part of their alliance
pact. Leopold's son-in-law Emperor Francis
I of Habsburg-Lorraine later gave it to his
eldest surviving daughter, Maria Christina, who marriedPrince Albert of
Saxony in 1766, who thus became known
colloquially as the Duke of Saxe-Teschen.
Although most of
Silesia had passed to the Kingdom of Prussia in 1742 after the First
Silesian War, Teschen remained under Austrian
control as part of Austrian Silesia. Albert and Maria Christina's marriage remained childless,
and upon the death of the widowed Albert in 1822 the duchy passed to their
adopted son, Archduke Charles of Austria, who became Duke of Teschen and started the Teschen branch of
the Habsburg-Lorraine Dynasty. The title passed down his line, first to his
eldest son, Albert Frederick, and then, in 1895, to Albert Frederick's nephew, Archduke Frederick Maria.
With Austrian
Silesia, the territory of Teschen became part of the Austrian Empire in 1804 and
a Cisleithanian crown
land of Austria–Hungary in 1867. At the end of World
War I the duchy was disestablished with the
dissolution of Austria-Hungary.
Local Polish and
Czech self-governments were established on the territory of Cieszyn, which on
5 November 1918 signed an interim agreement according to which the territory
- including the town of Cieszyn itself - was divided along the Olza river. The convention
however failed to settle the border conflict between the newly established
state of Czechoslovakia and the Second Polish
Republic claiming further areas of the
former Cieszyn duchy with a predominantly Polish speaking population. The ongoing conflict escalated when
Czechoslovak troops crossed the Olza river on 23 January 1919 starting
the Polish–Czechoslovak War.
Clashes of arms
endured until 31 January, from which none of the belligerents could derive
much of a benefit, as at the 1920 Spa Conference the division of the former duchy along the Olza was
confirmed. The eastern part of Cieszyn Silesia was incorporated into the
Polish Autonomous Silesian Voivodeship, while the western part (including Zaolzie region) became part
of Czechoslovakia.
This was confirmed on 5 August 1920 by the Conference
of Ambassadors.[5]
According to
the Austrian census
taken in 1910, the duchy had about 350,000 inhabitants, among them (54.8%)
Polish-speaking, (27.1%) Czech-speaking and (18.1%) German-speaking.[6]
Title page of the Constitution
of the Duchy of Teschen, issued by Wenceslaus III Adam, Duke of Teschen, in
the year 1573. The constitution was issued in the Czech Language.
Biermann,
Gottlieb (1894) (in German). Geschichte des
Herzogthums Teschen (2nd edition
ed.). Teschen:
Verlag und Hofbuchhandlung Karl Prochaska. OCLC 34926439.
Nowak,
Krzysztof (2008). "Polskość i ruch narodowy". In
Krzysztof Nowak. Pierwsza
Niepodległość. Cieszyn:
Urząd Miejski Cieszyn. pp. 7–17. ISBN 978-83-89835-40-6.
Panic,
Idzi (2002) (in Polish). Poczet Piastów i Piastówien cieszyńskich. Cieszyn: Urząd Miejski. ISBN 83-917095-4-X.OCLC 55650394.
Žáček,
Rudolf (2004). Dějiny Slezska v datech. Praha: Libri. ISBN 80-7277-172-8.
Title page of the Constitution
of the Duchy of Teschen, issued by Wenceslaus III Adam, Duke of Teschen, in
the year 1573. The constitution was issued in the Czech Language.
Divided town.
Cieszyn (left), Olza River (centre) and Český Těšín (right).
Cieszyn [ˈt͡ɕɛʂɨn] (
listen) (Czech: Těšín, German: Teschen) is a border-town and
the seat of Cieszyn County, Silesian Voivodeship, southern Poland. It has 36,109 inhabitants (2004). Cieszyn lies on
the Olza River,
a tributary of the Oder river, opposite Český
Těšín.
It is
situated in the heart of the historical region of Cieszyn
Silesia. Until the end of World War I in 1918 it was a
seat of the Duchy of Teschen. In 1920 Cieszyn Silesia was divided between the two newly
created states of Poland and Czechoslovakia, with the smaller western suburbs of Teschen becoming part of
Czechoslovakia as a new town calledČeský
Těšín. The larger part of the town joined
Poland as Cieszyn.[1]
The town
combines both Polish and Austrian peculiarities in the style of its buildings. Because of
several major fires and subsequent reconstructions (the last one in the late
18th century), the picturesque old town is sometimes called Little Vienna. The only relic of
the ancient castle is a square tower, dating from the 12th century and 10th
centuryromanesque chapel.
The area
has been populated by Slavic peoples since at least the 7th century. According to the
legend, in 810 three sons of a prince – Bolko, Leszko and Cieszko, met here
after a long pilgrimage, found a spring, and decided to found a new
settlement. They called it Cieszyn, from the words "cieszym się", "I'm
happy". This well can be found at the ulica Trzech Braci ("Three
Brothers Street"), just west of the town square.[2][3]
The town
was the capital of the Duchy of Teschen and shared its history throughout the ages. It was in
Teschen where Maria Theresa and Frederick II signed on 13 May 1779, the Teschen Peace Treaty, which put
an end to the War of the Bavarian
Succession. Teschen was known for its national,
religious and cultural diversity, consisting mostly of German, Polish, Jewish
and Czech communities.[4] There was also a small but
livelyHungarian community
in the town consisting mostly of officers and clerks.[5]
According
to the Austrian census
of 1910 the town had 22,489 inhabitants. 13,254 (61.5%) were German-speaking,
6,832 (31.7%) were Polish-speaking and 1,437 (6.7%) were
Czech-speaking. Jews were not allowed to declare Yiddish, most of them thus
declared German as their native language. The most populous religious groups
wereRoman Catholics with
15,138 (67.3%), followed by Protestants with 5,174 (23%) and theJews with 2,112 (9.4%).[6]
The town
was divided in July 1920, by the Spa Conference, a body formed by theVersailles
Treaty, leaving a sizeable Polish community on the
Czechoslovak side. Its smaller westerns suburbs became what is now the town
of Český Těšín in the Czech Republic. Both towns were joined together again in October 1938 when
Poland annexed the Zaolzie area together with Český Těšín. In 1939 whole
Cieszyn Silesia was annexed by German forces and during the World War II was a part
of Nazi Germany.
After the war, the border between Poland and Czechoslovakia was restored to
the one from 1920.
After
Poland and the Czech Republic joined the European
Union and its passport-freeSchengen zone, border controls
were abolished and residents of both the Polish and Czech part can move
freely across the border.
On 19
July 1970, five Polish firefighters from Cieszyn died, when a bridge they
were on fell into the Olza River, due to heavy flooding.
Since the
19th century Cieszyn Silesia has been an important centre of Polish Protestantism. Currently Cieszyn
is also the site of the Cieszyn Summer Film Festival, one of the most
influential film festivals in Poland. There is also an earlier established
Czech-Polish-Slovak film festival.
Cieszyn
is an important centre of the electromechanical industry. It is also the site
of the Olza Cieszyn sweets
factory (where the famous Prince Polo wafers are made) and the Brackie
Browar, where Żywiec
Porter is brewed. The main source of income
for many citizens is trade with the nearby Czech
Republic and retail trade associated with
transit across the two bridges over the Olza to Český Těšín.
Museum of Cieszyn Silesia in the
former Larisch family palace (Pałac
Laryszów, Muzeum
Śląska Cieszyńskiego, the first
museum in Poland)
Castle Brewery (Browar Zamkowy, 1846)
The protestant Church of Jesus (Kościół Jezusowy), with
a baroque tower
and statues of theFour Evangelists above the altar that liven up the plain interior.
1. ^ Edmund
Jan Osmańczyk, Anthony Mango. Encyclopedia
of the United Nations and international agreements - Volume 1 A-F(2003 ed.). Taylor &
Francis. p. 382. ISBN 0415939216.
Wawreczka, Henryk; Janusz Spyra and Mariusz
Makowski (1999). Těšín, Český Těšín
na starých pohlednicích a fotografiích / Cieszyn, Czeski Cieszyn na starych
widokówkach i fotografiach. Nebory, Třinec:
Wart. ISBN 80-238-4804-6.
Bolko II the Small (Polish: Bolko II Mały (Świdnicki), German: Bolko II (Schweidnitz); b. ca.
1312 – 28 July 1368), was the last independent Duke of the Piast dynasty in Silesia. He was Duke of Świdnica from
1326, Duke of Jawor and Lwówek from 1346, Duke of Lusatia from 1364, Duke over half of Brzeg and Oława from 1358, Duke
of Siewierz from
1359, and Duke over half of Głogów and Ścinawa from 1361.
He was the oldest son of Bernard, Duke of Świdnica, by his wife Kunigunde, daughter ofWładysław I the Elbow-high, Duke of Kuyavia and since 1320 King of
Poland. Like his grandfather, King Elbow-high, Bolko II was of small
stature; his nickname, "the Small" (Mały), reflects this and was used in contemporary sources.[citation
needed]
After the death of his father in 1326, Bolko II succeeded him in
all his domains, but together with his younger brother Henry II as co-ruler.
Because both princes were still in their teenageyears, they were at first aided by their two paternal uncles,
Dukes Bolko II of Ziębice andHenry I of Jawor, as well as their mother Kunigunde, who in 1328 remarried
to Rudolf I,
Duke of Saxe-Wittenberg. Through this union,
Bolko II gained a half-brother, Mieszko of Saxe-Wittenberg (b. ca. 1330 - d.
1350). Kunigunde died in 1331, when Bolko II was able to rule by himself.
One of the first problems that Bolko II had to face during the
first years of his personal reign was the preservation of the independence of his small
Duchy. It became a separate identity during the fragmentation of Poland, not
under the control of the Polish Kingdom, nor by its other neighbors. In
particular King John of Bohemia, hoped to gain control of the small Silesian duchies. The first
serious attempt of King John to forced the Duke of Świdnica to accepted
his overlordship was made already in 1329. He succeeded in gaining control of
much of Silesia as almost all the Piast rulers paid him homage. However, two
of the Silesian rulers strongly refused to became his vassals: Bolko II and
his brother-in-law (husband of his sister Constance), Duke Przemko II of
Głogów.
Bolko II needed more troops in order to preserve his position,
so he decided to visit the court of the King Charles
Robert of Hungary, where he strongly defended the
independence of his sovereignty. Shortly after, he also established contacts
with his grandfather, the Polish King Władysław I the Elbow-high,
and in August of 1329 he went to Italy to the camp of Louis
IV of Bavaria, recently crowned Holy Roman Emperor.
Bolko II's efforts proved unsuccessful in deterring King John,
who allied with the Teutonic Order (which was supposed to distract the Poles) and invaded
Silesia in 1331. Details of Bolko II's actions during that time are unknown,
but King John's progress through Silesia was not easy: the siege over Niemcza and the
disputed Głogów took longer than he expected, and his forces were
delayed in reaching Kalisz, where was made a peace meeting. In the end, all King John
could incorporated to Bohemia was the Duchy of Głogów.
In 1336, Bolko II's obtain a political goal when his uncle Bolko II of Ziębice put
himself under King John's rule. This submission was in return for a lifelong
reign over the Kłodzko region, and was influenced by the declaration of the new
Polish king, Casimir III the Great, who renounced some of his claims over Silesia.
Bolko II nonetheless continued his attempts of pursuing an
alliance with Poland and Hungary against Bohemia. In order to enhance his international position, on 1 June
1338 Bolko II married with Agnes (b. 1322 - d. 2 February 1392), daughter of Leopold I, a member of theHabsburgs, who were among the
chief rivals of the Luxembourgs and had recently won over Austria and Styria. He gained some
significant results, among them a trade agreement allowing merchants from his
lands access to the Halych region. Eventually, on 1 January 1345, his mediation
resulted in the official alliance between the Wittelsbachs, Poland and
Hungary.
Soon afterwards, King Casimir III the Great of Poland used this
new alliance in his favor. The Polish King imprisoned King John's eldest son
and heir Charles, Margrave of Moravia (future Holy Roman
Emperor). King John in turn responded by invading Bolko II's lands, and the
Polish and Hungarian Kings declared the war. This allowed Bolko II to repulse
the now divided Bohemian forces during the siege ofŚwidnica. However, the Holy
Roman Emperor Louis IV quickly signed a temporary truce with the Bohemian
King. The war continue with varying fortunes, without any major successes of
both parties. On the Świdnica side, Bolko II lost the fortress in Kamienna Góra in 1345, but
recaptured it in 1348, using subterfuge and disguising his troops as
merchants.[1] The war ended in a draw. King John didn't live to see
the end of it; he died in 1346, in a different war, at the Battle of Crécy. The Holy Roman
Emperor Louis IV died one year later. On 22 November 1348, the peace was
signed in Namysłów, although Bolko II, for unknown reasons, didn't take part in
those negotiations, and was represented by King Casimir III the Great. The
final normalization of the relations between Bolko II and the new Holy Roman
Emperor and German King Charles IV (also King of Bohemia after he succeeded
his father) only occurred as a result of the mediation of DukeAlbert II of Austria on 16
August 1350.
After the sign of the treaty of 1350, Bolko II began the process
of approaching to the House of Luxembourg, but without sacrificing his good relations with the Kings
Casimir III of Poland and Louis I of
Hungary.
By 1346, after the death of his last surviving uncle, Duke Henry I of Jawor, Bolko II
inherited his domains, the Duchies of Jawor andLwówek. Soon before, Bolko II's younger brother and co-ruler Henry II died, leaving only
one daughter, Anna. Bolko II, as the closest male relative, obtain Anna's legal
guardianship and began to considered his niece as the heiress of all his
lands.
In 13 December 1350 was performed the betrothal between the
eleven-years-old Anna and the eleven-months-old Wenceslaus, eldest son and
heir of Emperor Charles IV. Under the terms of the engagement contract, the
couple would inherit Bolko II's lands in the (likely) case of his heirless
death (however, was stipulated that they only could take formal possession of
the Duchies after the death of Bolko II's wife Agnes of Austria, who, under
her husband's will received his domains as her Oprawa
wdowia). However, fifteen days later, on 28
December, the young Wenceslaus died and the settlement was broken.
Nevertheless, the Emperor decided not to abandon his intentions to take
control in a peaceful way over Bolko II's heritage. The death of his second wife Anna of Bavaria -mother of
the late Wenceslaus- on 2 February 1353 gave him a new opportunity to obtain
the Duchies; almost immediately, he asked to Bolko II the hand of his niece
in marriage and the former agreement was renewed. The wedding took place
in Buda, Hungary (were Anna live with
her mother after the death of her father) on 27 May 1353. Besides Bolko II,
the wedding was attended by: Duke Albert II of Austria, King Louis I of
Hungary, Margrave Louis VI of Brandenburg, Duke Rudolf I of Saxe-Wittenberg (Bolko II's stepfather) and
envoys of King Casimir III of Poland and theRepublic of Venice.
On 28 July Anna was crowned Queen of Bohemia in Prague by Archbishop Ernst of Pardubitz. On 9 February
1354, in Aachen,
she was crowned German Queen. As part of the coronation of Charles IV
as Holy Roman Emperor on 5 April 1355, in the Roman Basilica of Saint Peter, Anne was
crowned Empress of the Holy Roman Empire. She was thereby the first Queen of
Bohemia to become Empress.
The politic of close cooperation with Charles IV of Luxemburg
brought to the Duke of Świdnica a considerable benefits, especially in
the expansion of his frontiers. Due to the prosperity of his domains, Bolko
II could bought much land from less prosperous Dukes of Silesia. In 1358 he
bought the gold mine in Złoty Stok, and half
of Brzeg and Oława from Duke Wenceslaus I of Legnica; soon
after, he also buy half to Ścinawa to Duke Jan. In 1359 the Emperor allowed him to buy territories near the
Bohemian border, including Frydlant, and shortly after Bolko II also buy the town of Siewierz to the Dukes of
Cieszyn by the amount of 2,300 fines. In 1360 Bolko II bought Kąty Wrocławskieand in
the same year, his positive relations with the Emperor were demonstrated
when, after almost thirty years, where finally accepted the rights of Przemko
II's widow Constance over the half of Głogów who remained under Bohemian control (the other half was
given to the Dukes of Żagań in 1349). One year later, in 1361,
Constance (who was a nun since the death of her husband) renounced to her
domains on behalf of his brother Bolko II. The Emperor, increasingly sure he
would soon gain the property back, was now willing to pass it to his putative
father-in-law.
In 1364 he was one of the monarchs invited to the Congress of Cracow, where he took
part in the famous Wierzynek Feast, where, along with the host, King Casimir III of Poland, also
assisted the Kings Louis I of Hungary, Valdemar
III of Denmark and Peter I of Cyprus; and the Dukes Otto of Bavaria, Władysław of Opole and Bogislaw V of Pomerania-Stolp (Słupsk).[2]
Bolko died on 28 July 1368 and was buried in the Grüssau Abbey. He was the last of
the independent Silesian dukes from the Piast
dynasty,[3] the line
started by Władysław II the Exile. His lands were held by his wife until 1392; after her death
they were incorporated into the lands of Bohemia by Wenceslaus, King of
the Romans, only son of Emperor Charles IV and
Anna of Świdnica.[4]
Król Michał
Korybut Wiśniowiecki zmarł w pałacu arcybiskupim
we Lwowie 10 listopada 1673 – jak wykazała sekcja
zwłok na skutek pęknięcia wrzodu w przewodzie pokarmowym, co
było spowodowane stresem. Nowym królem obrany został 19
maja 1674 Jan III Sobieski. Po nabożeństwie serce króla
pochowano w klasztorze kamedułów na
Bielanach w Warszawie. Wnętrzności pochowano
w Katedrze Łacińskiej we Lwowie, ciało zaś 20
listopada odwieziono do Warszawy. Doczesne szczątki króla
Michała pochowano tego samego dnia wraz z prochami Jana II Kazimierza
Wazy w podziemiachkatedry wawelskiej, w dzień koronacji następcy,
Jana III Sobieskiego 31 stycznia 1676[5].
Zbrasłav, także Sbraslav (X wiek) – legendarny
syn księcia czeskiego Wacława I z nieznanej
bliżej małżonki bądź nałożnicy.
Życiorys
Według Legendy Kristiana książę
Wacław miał pod wpływem rodziny ożenić się i
spłodzić syna, któremu nadał imię Zbrasłav. Był
on jednak najprawdopodobniej dzieckiem nieślubnym. Imię dziecka
mogło nawiązywać
do starosłowiańskiego słowa Sъbor(ъ)slab,
związanego z liturgią słowiańską. Dalsze losy
Zbrasłava opierają się wyłącznie na domysłach
historyków. Jedna z hipotez[1] identyfikuje go z
księciem Stodoran zwanym Vętjeslavitjъ. Imię
to jest tłumaczone jako Vaclavic, czyli syn Wacława.
Prawdopodobnie po zabójstwie ojca Zbraslav znalazł tam azyl polityczny.
Domysł ten uprawdopodabnia fakt, że Zbrasłav był wnukiem
stodorańskiej księżniczki Drahomiry. Inna teoria[2] głosi,
jakoby Zbrasłav był tożsamy z
księciem libickim Sławnikiem, protoplastą
rodu Sławnikowiców.
które stanowi nowszą postać imienia
złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana
nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka
czeskiego.
Wenceslas 1er Chopin En hommage à mon Frère Mieczyslaw et ma soeur Elisabeth.
Le Waclaw
1er polonais est le même que le Venceslas 1er tchèque,
descendant du fondateur de la Dynastie des Piast en Bohème et frère
de Boleslas 1er...
Many of the actual
holders of the name rooted like Wenzel ,Wendel in all the forms depending of
local languages may credit the idea of being a descendent of the line Piast
and the more if
they are descendant of a line living in Poland or the ground where were
living the Vandals , the Wends or the Goths. They should analyse their DNA
wanclik. August 18, 2009. (more info). (less info). Want to
Subscribe? ... More
From: wanclik.
Loading... Play All Stop Autoplaying | Play Next Play ...
![Figure of Augustus the Strong [German; Meissen]](image335.gif)